Bio-impedantie meting

Met een bio-impedantie meter wordt de samenstelling van het lichaam gemeten (met een formule waarin de weerstand, lengte, gewicht, geslacht en leeftijd onderdeel zijn). Dit gebeurt door het plaatsen van plakkers op de rechter hand en rechter voet waaraan electroden worden bevestigd. De meting vindt plaats als u op een behandeltafel ligt zodat uw lengte (een vast gegeven in de berekening) ook altijd gelijk is.

Het nut van een bio-impedantie meting is dat het een beeld geeft van de lichaamssamenstelling qua spieren, vocht en vet. Als er veranderingen worden ingevoerd ten aanzien van voeding en leefstijl dan is met een vervolgmeting te zien wat het effect hiervan is. Hieruit kan worden afgeleid of uw aangepaste voeding/leefstijl past bij uw omstandigheden of dat er aanpassingen nodig zijn.

Een  bio-impedantie meting is gebaseerd op de elektrische geleiding van een wisselstroom door uw lichaam, dan wel het bieden van weerstand daartegen.

Weefsels met veel water en elektrolyten, zoals bloed en spieren, geleiden goed. Vetmassa, lucht of bot daarentegen geleiden nauwelijks stroom. Dus hoe groter de vetvrije massa, des te groter het geleidingsvermogen van het lichaam.

Bij een meting wordt een wisselstroom door het lichaam geleid. Dan geleiden  de  ionen van de elektrolyten in de extracellulaire- en de intracellulaire ruimte deze stroom. Wisselstroom van lage frequentie wordt vooral via de extracellulaire ruimte geleid en naarmate de stroom een hogere frequentie heeft vindt ook geleiding via de intracellulaire ruimte plaats waarbij de spanning bij passage van de celmembraan een vertraging ondervindt.

Deze vertraging  komt, omdat over het celmembraan een elektrische spanning staat (membraanpotentiaal) en het celmembraan zich gedraagt als een condensator.

Door deze vertraging van de spanning loopt hij na passage van de levende cellenmassa achter bij de stroom en is dan niet meer in fase met de stroom. Het tijdsverschil (faseverschil) is slechts enkele microseconden. De duur van de vertraging hangt af van de frequentie van de wisselstroom en bepaalt de grootte van de fasehoek (Ф) en de daarvan afhankelijke Reactantie (Xc).

Contra indicatie: Elektrische implantaten zoals een pacemaker of defibrillator.